Człowiek jest jednym z najważniejszych motywów w sztuce od dawien dawna. Poszukiwania artystyczne mogą być ukierunkowane na „wnętrze człowieka”, człowiek może być jednak jedynie pretekstem do stworzenia dzieła, w którym psychologizm nie jest istotny. Alberto Giacometti mawiał, że nie interesuje go to, jaki charakter ma jego model, miał on mu jedynie posłużyć do namalowania obrazu bądź stworzenia rzeźby. Celem samym w sobie było tu dzieło sztuki, a nie opowieść artystyczna o człowieku, który mu pozował.

Istotą mej twórczości również jest człowiek, ale nie konkretny, tylko powstały w wyobraźni, taki, który być może żył dawno, dawno temu, może żyje obecnie gdzieś daleko, a może taki, który dopiero się narodzi. Możliwe, że ktoś kiedyś rozpozna w mych obrazach siebie, osobę mu bliską lub jedynie znajomą. W przeciwieństwie do Giacomettiego staram się jednak malować nie tylko stronę zewnętrzną ludzi, ale również ich wyobrażony przeze mnie charakter. Zapraszam zatem do „odszukiwania” siebie w mych obrazach.